* Już w latach 60-tych, XX wieku N. Miller udowodnił, że funkcja układu autonomicznego można modyfikować za sprawą tzw. warunkowania instrumentalnego. Badania, które jego współpracownicy prowadzili na zwierzętach nie pozostawiły cienia wątpliwości, że można się nauczyć wpływać na procesy zachodzące poza kontrolą świadomości.
* Biofeedback pozwala uruchomić zdolności samoregulacyjne człowieka poprzez dostarczenie mu precyzyjnej informacji zwrotnej stanie narządów organizmu. Rewolucja informatyczna lat 90-tych pozwoliła na dokładniejsze pomiary wskaźników fizjologicznych. Tym samym poszerzono możliwości stosowania Biofeedback'u, dodając elementy wizualne jako informację zwrotną (zamiast pierwotnie stosowanego dźwięku), a także wzbogacając aparaturę komputerową o narzędzia obliczeniowe, które pozwalają uchwycić nawet najmniejsze zmiany w obrębie określonej modalności fizjologicznej.
* W roku 1972 Sterman, w badaniach na kotach udowodnił, że potrafią one nauczyć się zwiększać amplitudę fali o częstotliwość 12-15 Hz w rejonach kory sensomotorycznej. Kolejne eksperymenty pokazały, że dotyczy to także ludzi. Sterman stwierdził, że pacjenci z epilepsją, którzy trenują ten rytm sensoryczny określany przez niego falą SMR, mają mniej napadów padaczkowych.
* Następcy Stermana znaleźli znacznie więcej zastosowań metody Biofeedback w praktyce klinicznej, np: Penniston trenując weteranów wojny w Wietnamie pokazał, że może być użyteczna dla osób po traumatycznych przeżyciach i z zaburzeniami lękowymi; Tensey zaproponował zaś możliwość poprawy funkcji umysłowych u dzieci z trudnościami w uczeniu się.
Istnieje całe mnóstwo odmian biofeedback, w zależności od tego, jaki parametr fizjologiczny chcemy monitorować i kształtować. Najbardziej znane to:
* oporność skóry: GSR;
* temperatury;
* oddechu;
* pulsu serca;
* mięśni: EMG;
* czynności bioelektrycznej mózgu: EEG Biofeedback;
* Trening odbywa się poprzez interaktywną współpracę z komputerem. Dzięki temu pacjent świadomie reaguje na zadania stawiane przez terapeutę. Terapia jest niezwykle efektywna, a przy tym przyjemna. Dzieci mogą wybrać formę prezentacji sygnału: może to być gra, animacja lub ulubiona bajka DVD, dorośli korzystają z profesjonalnych wykresów, wizualizacji oraz filmów relaksacyjnych.
* Pacjent śledzi wideogrę na monitorze i próbuje kierować ją własną wolą i umysłem. Za dobrze wykonane zadanie łączące się powstawaniem pożądanych i hamowaniem niepożądanych fal mózgu otrzymuje nagrodę: wideogra mu się udaje, otrzymuje punkty na monitorze, punkty sygnalizowane dźwiękowo niekiedy i dotykowo. W ten sposób otrzymuje więc sprzężenie zwrotne drogą wzrokową, słuchową czy dotykową.
* W procesie uczenia, mózg uczy się wytwarzać odpowiednie częstotliwości pasm fal mózgu w sytuacjach poza gabinetem terapeuty.
* Częstotliwość stosowanych treningów:
* W dobrym stanie zdrowia do optymalizacji funkcji zalecane jest 10 treningów;
* W stanie lekkich i średnich zaburzeń pracy mózgu 20-40-60 treningów
* Odstęp pomiędzy treningami nie powinien wynosić więcej niż 7-10 dni, najlepiej zaś jak treningi odbywają się 2-3 razy w tygodniu.
* Po każdych 10 treningach zaleca się kontrolne spotkanie z terapeutą, na którym podsumowuje się kliniczne i sumaryczne wyniki z raportów po każdym treningu.
* Terapeuta decyduje o kontynuowaniu lub zakończeniu terapii w zależności od uzyskanych wyników.
* To rodzaj terapii, dzięki której pacjent w sposób świadomy, uczy się zmieniać wzorzec wytwarzanych fal w mózgu, tak by mózg pracował wydajniej i szybciej. Sygnał z jednego punktu na głowie pacjenta jest przetwarzany na zrozumiałą dla pacjenta formę graficzną (wykresu, animacji bądź wideo). Dzięki temu sprzężeniu zwrotnemu, pacjent wie, kiedy jest skoncentrowany a kiedy przestaje się koncentrować. Pozwala to nauczyć się reakcji własnego mózgu, a dzięki temu tak modyfikować jego pracę, aby funkcjonował efektywnie.
* EEG Biofeedback to technika i metoda należąca do technik neurotechnologicznych.Są to techniki wykorzystujące wiedzę medyczną, psychologiczną, pedagogiczną i bioinżynierską do ulepszania funkcji mózgu, przede wszystkim funkcji poznawczych poprzez zmianę jego czynności bioelektrycznej i stymulacji neuroplastyczności. Metoda ta pozwala na uzyskanie świadomej kontroli w zakresie funkcji mózgu, przebiegającej poza naszą świadomością.
* Pozytywna, korzystna dla zdrowia regulacja fal mózgu czyli zmiana wzorca fal mózgowych w procesie treningowym. Wzorzec ten, czyli mieszanina procentowego udziału poszczególnych fal mózgowych leży u podstaw naszego stanu zachowania.
* Metoda ta pomaga trenowanemu na zasadzie sprzężenia zwrotnego tj. nagrody za uzyskanie odpowiednich parametrów, uczyć się kierować swoją czynnością bioelektryczną mózgu tak, że zwiększa występowanie pożądanych i hamuje występowanie niepożądanych fal mózgu, które łączą się z różnymi zaburzeniami pracy mózgu.